Door: Zadok Samson
Sinds 2012 ga ik regelmatig naar Pinkpop. Hoeveel dagen ik ga, hangt af van de line-up. Dit jaar bijvoorbeeld heb ik niet zo heel erg de behoefte om artiesten als Justin Bieber of Guus Meeuwis te zien en gaat mijn belangstelling meer uit naar System Of A Down. Pinkpop valt zoals (bijna) elk jaar getrouw in het Pinksterweekend. Gaan andere mensen vakantie vieren, ergens op een terrasje zitten of naar de kerk, ik ga uit mijn dak op snoeiharde gitaarrock.
Een reactie plaatsenOp de avond voor ik naar Pinkpop ga wil ik nog even de albums van Muse die ik in bezit heb op een USB-stick zetten. Dan kunnen mijn vriend en ik in de auto naar de nummers luisteren en ons zo alvast instellen op een optreden dat spectaculair gaat worden. De nieuwe U2, heb ik ooit opgevangen. Maar dan wel diverser in hun muziek.
Één reactie
Bij Utrecht Centraal kwam ik er weer eentje tegen: een draaiorgel. Het stond onderaan een roltrap, zodat iedere reiziger het bekende schuddende blikje onder de neus geduwd kreeg. De schudders waren een wat oudere man en een jonge vrouw. Ik had ze met liefde wat muntjes gegeven, maar ik had haast en liep in een rechte lijn door naar de sneltram.
Een reactie plaatsenHet eerste concert waar ik naartoe ging, jaren geleden, samen met mijn vader, was in Paradiso. Het betrof accordeonist Flaco Jiménez, de koning van de Tex-Mex muziek. Het was spectaculair. Niet alleen omdat de energie er vanaf spatte en de muzikanten – met name Jiménez zelf – er een vrolijke boel van maakten, maar ook omdat het publiek lekker meeging.
Een reactie plaatsen
