Door: Zadok Samson
Er zijn nieuwsberichten die ik vaker moet lezen voor ik echt doorheb wat er nou eigenlijk staat. Dat over het Slotervaartziekenhuis was er eentje van. Ik zag heus wel dat bericht zei: “Het ziekenhuis is failliet gegaan”. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit de woorden “ziekenhuis” en “failliet” in dezelfde context heb gezien. Toch is het gebeurd. Het Slotervaart is failliet. Het sluit zijn deuren. Patiënten mogen zo snel mogelijk hun bedden verlaten en overgeplaatst worden. Dat er patiënten zijn met speciale behandelingen die eventueel in levensgevaarlijke situaties terecht kunnen komen, is even bijzaak. En personeel mag, nou ja, weg.
Misschien een naïeve gedachte, maar hoe kan het in godsnaam dat een ziekenhuis door financiële omstandigheden zijn deuren moet sluiten? Natuurlijk begrijp ik dat er huur is, dat het personeel moet worden betaald. Maar ik heb er nooit bij stilgestaan dat een ziekenhuis winst moet maken. Als ik kijk naar heel veel jaren geleden, toen een ziekenhuis nog bedoeld was om vreemdelingen, reizigers en zieken op te vangen (en nog “Hospitaal” heette), is dat ook nooit het doel geweest.
Sinds een aantal jaren worstelen ziekenhuizen met de marktwerking. Dat patiënten zich in het Slotervaart goed voelen, gehoord voelen, maakt helemaal niets uit. Het gaat om het geld. Net als een bedrijf moet een ziekenhuis ervoor zorgen dat de eurocenten binnenrollen. Nee, een chirurg kan zijn werk onmogelijk voor niets doen. Hij of zij staat urenlang te wroeten in een menselijk lichaam. Hetzelfde geldt voor (verplegend) personeel dat dag en nacht klaarstaat voor de patiënten. Het is onmenselijk daar geen bijpassende financiële beloning tegenover te stellen.
Maar wat nu gebeurt, is het andere uiterste. Patiënten die al een band met hun arts hadden opgebouwd, moeten elders opnieuw beginnen. Iemand die godbetert chemotherapie kreeg, belandde in het verkeerde ziekenhuis en verkeerde in levensgevaar. Gelukkig hebben wij de belofte van minister Bruins: dit zal voortaan nooit meer gebeuren. En net als met alle beloftes in de politiek, hebben wij nu de zekerheid dat dergelijke faillissementen écht nooit meer zullen voorkomen.
Afbeelding: Leerlingen te bed en verpleegster in het ziekenhuis van Schule Schloss Salem, ca. 1929.