Door: Zadok Samson
Vrijdag, twee weken geleden, kwam ik thuis van het werk en vroeg mijn jongste zusje, wijzend naar de tv, of ik op de hoogte was van wat zich afspeelde in Amsterdam. Als protest tegen de bezuinigingen in het onderwijs hadden studenten de UVA bezet. Dit protest werd live uitgezonden. Femke Halsema was al langs geweest, de ME stond klaar om in te grijpen. Ik vond het er nogal heftig uitzien. Waarom in godsnaam zo optreden tegen een groep protesterende studenten?
Ik merk dat het protest in deze tijd steeds feller de kop opsteekt. Niet dat we ooit echt een protestloze tijd hebben gekend; er zijn altijd wel marsen geweest waarin demonstranten borden boven hun hoofd hielden. Maar het openbare protest wordt wel een steeds hardnekkiger middel om tegen de autoriteiten in te gaan. De mensen, zo lijkt het, komen meer en meer in opstand.
Die demonstratiedrang is nog het duidelijkst te zien in (waar anders) Amerika, en culmineerde tijdens de “liftscène”. Tijdens de stemming over de benoeming van Brett Kavanaugh in het Amerikaanse hooggerechtshof, klonk er protest. Mike Pence, die de benoeming uitsprak, werd door een stuurse vrouw aangesproken vanuit de zaal. Was hij echt van plan om een verkrachter tot rechter te stemmen? Had hij serieus de intentie de stemmen van de slachtoffers botweg te negeren? De beelden zijn de hele wereld overgegaan en mogen een plekje krijgen in de geschiedenisboeken.
Goed, er is wel een verschil tussen het bezetten van een universiteitsgebouw en het uitfoeteren van een Senaatslid, het komt op hetzelfde neer: “wij” pikken het niet langer! Op het eerste gezicht lijkt er geen effect te zijn: Kavanaugh is alsnog verkozen tot rechter en het is maar de vraag of er echt nog wat gaat gebeuren voor het onderwijs. Toch, als de opstand zich zo doorzet, weet ik zeker dat de macht van de autoriteiten gaat wankelen, om het met een stootje definitief om te gooien. Power to the people.
Afbeelding: Leden van de Beroepsvereniging Beeldende Kunstenaars protesteren op Prinsjesdag 1971 in Den Haag. Collectie Nationaal Archief.
Meer van Zadok lees je hier.
Studenten hebben zich niet altijd laten horen door gebouwen te bezetten; ook via tijdschriften lieten zij hun mening blijken. Daarover gaat het boek De stem van de student, waarover wij een recensie schreven.