Door Zadok Samson
Het is 2007 als mijn klasgenoten zijn gaan spijbelen om te protesteren tegen de urennormen. Ik heb daar wel wat over voorbij zien komen: dat er te veel verplichte lesuren zijn vastgelegd en daardoor te veel loze uren ontstaan omdat docenten die niet kunnen vullen. Twaalf jaar later zijn de klaslokalen opnieuw leeggestroomd, maar niet omdat de leerlingen protesteren tegen lesuren. Ditmaal gaat het over het klimaat. Het klimaatakkoord, om precies te zijn.
Een goede reden om het schoolgebouw te verlaten, en je te verzamelen bij de voordeur van de hoge dames en heren in Den Haag. Er mocht zelfs een groepje bij Mark Rutte komen. Die gaf aan dit protest als positief te ervaren, al beweerde hij ook dat Nederland genoeg doet voor het klimaat. Het groepje was van mening dat ze echt het luisterende oor van de premier hadden. Ik heb daar nogal mijn twijfels over, omdat, aldus het AD, zowel Wiebes als Rutte er nog snel aan toevoegde dat verdere stakingen voorlopig geen zin zullen hebben.
Die hele discussie of dat spijbelen nou verstandig was, of het tijdens lesuren of in de vrije tijd moet gebeuren, dat is niet belangrijk. Wat ik in de kranten en in de media zag, was een nieuwe generatie aan protesteerders. Jongeren die willen laten zien dat ze opkomen voor de aarde. Die graag in een schone wereld leven, een wereld die niet wordt vergast door auto’s, fabrieken en andere schadelijke bronnen van CO2-uitstoot.
Twaalf jaar geleden haalde ik mijn schouders nog op over dit soort kwesties. Nu ben ik wat ouder en zeg ik: blijf in godsnaam in actie komen. En wanneer dat niet meer tijdens schooluren kan of mag, dan is er nog altijd het weekend. Ik wil meer spandoeken zien en luide stemmen horen. Ik wil dat dit kabinet stopt met doen alsof ze stappen zetten, en eens écht wat gaat doen. Laat Den Haag alsjeblieft voor één keer stoppen met het slappe gelul en het klimaat de aandacht geven die het verdient.
Meer lezen van Zadok? Klik hier.