Het komt steeds vaker voorbij op Facebook: “Deel dit aub!!!”, gevolgd door afbeeldingen van een beschadigde/gestolen auto/fiets, iemand die onder de blauwe plekken zit, mishandelde dieren, enzovoorts. De daders worden er ongecensureerd bijgezet. Als je deze persoon ziet, wees dan op je hoede, weet wat voor delinquent deze man of vrouw is! Om het geheel af te maken, staan de commentaren onder het bericht vol berichtjes als “misschien deze persoon eens opzoeken”, “wat een gek!”, “te walgelijk voor woorden dit”. Enfin, de onderbuikgevoelens worden eruit geslingerd.
Één reactieAuteur: admin
Als ik één ding van mijn ouders heb meegekregen, dan is het respect. Wie of wat je ook bent, zolang je een goed persoon bent, is het prima. En je blijft te allen tijde met je poten van elkaar af. Ik las en hoorde wel over homoseksuelen die met geweld te maken kregen; ik had het nooit gezien. Tot ik op een avond in de Mc Donald’s naar de wc ging en een grappig bedoelde opmerking maakte tegen een jongen.
Een reactie plaatsen
Lieve Sylvana,
Ik had al een tijdje niks meer van je gehoord. Ik doe niet mijn best om op de hoogte van je activiteiten te blijven, dus dat is vrij logisch. Ik kijk nog weleens RTL Late Night, maar deze keer heb ik de aflevering helaas gemist. Want dat heb ik met uitzendingen die veel oproer veroorzaken, die mis ik. En wat bleek? Je had iets gezegd over DENK. DENK is iets politieks. Iets met twee Turks-Nederlandse Tweede Kamerleden die zich dankzij hun ideeën over Turkije en Erdogan niet zo populair hebben gemaakt. Mijn interessemeter ging op dat moment zwaar in het rood, maar er was nog iets. Zwarte Piet. Verdomme, je gaat mij toch niet vertellen dat het gezeik weer is begonnen? Ja. En niet alleen dat: het explodeert. En niet zo’n beetje ook.
Een reactie plaatsen
Elk jaar ben ik op 4 mei twee minuten stil. Voorheen omdat dit een afspraak is die we met zijn allen hebben gemaakt. Ik merk echter dat hoe ouder ik word en hoe meer ik mij verdiep in de Tweede Wereldoorlog, hoe meer mijn twee minuten zwijgen ook vanuit respect zijn. Vandaar dat ik nogal opkeek van de ophef op social media. Iemand liet een ander geluid horen. Want, zo redeneerde ze, wat is het hele nut van die twee minuten stilte, als daarna de moslimhaat toch weer vrolijk doorgaat?
Een reactie plaatsen
2016 is geen goed jaar voor muzikanten. 2015 was dat trouwens ook niet. Zo verloren we vorig jaar bijvoorbeeld Scott Weiland en Lemmy Kilmister, begin dit jaar David Bowie, en nu dan de plotselinge dood van Prince. Dit jaar staat echter nog in het teken van een andere beroemdheid: William Shakespeare. In 2016 is het 400 jaar geleden dat de beroemdste toneelschrijver die we hebben gekend kwam te overlijden.
Een reactie plaatsen
Zes april 2016 was een gedenkwaardige dag voor de democratie. Zo werd het gebracht door het team achter het referendum van Oekraïne. Jan Roos van GeenStijl voelde zich zichtbaar het mannetje toen de kiesdrempel was behaald en sprak met vurige ogen zijn publiek toe. De kranten stonden de dag erna vol: een blamage voor het kabinet, nu moet het verdrag wel de prullenbak in, enzovoort, enzovoort. Want de burger heeft gesproken en de burger zegt: “nee”.
Een reactie plaatsen
Op 22 maart loop ik door de gangen van mijn werk en haal mijn telefoon tevoorschijn om hem op stil te zetten. Er is een melding van nu.nl en ik vraag mij af wat er nu weer aan de hand is. Nog een politicus afgetreden? Gerommel in het voetbalwereldje? Nee, explosies in Zaventem, het vliegveld van Brussel. In de loop van de dag wordt mijn angst bevestigd: het is een aanslag geweest. Ruim een uur later volgen explosies in de metro van Maalbeek.
Een reactie plaatsen
Het is zo verleidelijk een negatief stuk te schrijven in het kader van het nieuwe thema, “verloren visies”. Dromen die aan diggelen zijn geslagen, die niks meer bleken te zijn dan luchtbellen die uit elkaar spatten. We dachten allemaal dat we het zouden maken. Dat we met onze studies de wereld gingen veroveren. We konden doen wat we wilden, de deuren naar een gouden toekomst stonden wagenwijd open. Toegegeven, voor mijn studie gold dat misschien wat minder dan voor de meeste, maar alsnog, met Literatuurwetenschap kon je alle kanten op. Ik heb dat wellicht iets te letterlijk genomen door nu (met plezier) te werken voor een klantenservice.
Een reactie plaatsen
75 jaar geleden vond de Februaristaking plaats. Een belangrijk moment in de Nederlandse geschiedenis, al is het maar omdat het overal wordt herdacht. Op de middelbare school kwam dit onderwerp uitgebreid ter sprake, maar ik moest mijn geheugen een flinke opfrisbeurt geven om te weten waar het ook alweer over ging. De site van Comité Herdenking Februaristaking geeft beknopt de informatie: een algehele werkstaking uit protest tegen de Jodenvervolging. Het begon in Amsterdam en spreidde uit naar onder meer Zaanstad en Utrecht.
Een reactie plaatsen
Het is een vrijdagavond, ik sta met drie vrienden om een uur of twee ‘s nachts in Amsterdam. Om ons heen feest iedereen nog lekker door. Het is de eerste keer dat ik tot zo laat in de stad ben gebleven en dat we teruggaan met de nachtbus. We betalen onze kaartjes, gaan zitten en laten de chauffeur ons terugrijden naar Amstelveen.
Een reactie plaatsen